XXIV

Լռիր, անտուն ու շրջմոլիկ քամի,

Երգ իմ, սուրա՛ քամու թևով, անցի՛ր

Մայր ցամաքներ, օվկիանոսներ անծիր

Գիշերային այս խաղաղված պահին:

Անցիր որպես խենթ փոթորիկ ծովով,

Թշնամական գծանավը սուզիր,

Նեգրական հին առագաստի ուսին

Սիրով նստիր, որ լողա ապահով:

Եվրոպայով անցիր, որպես սամում՝

Բաստիլները երերան քո ուժից,

Չարքաշ կուլու դեմքը սրբիր մուժից:

Եվ քույր դարձած անօթևան քամուն՝

Հողմաղացները աշխարհի շարժիր,

Որ ֆաշիզմը աղանք պինդ ու ամուր...