ՀԻԱՍԹԱՓՎԵԼՍ

 

Հիասթափվե՞ըլս...

Ի՜նչ ասեմ, ինչպե՞ս:

Չէ՞ որ այդ մասին խոսելու համար 

Ստիպված պիտի ես վերապատմեմ 

Իմ ամբողջ կյանքը`

Այն պահից, երբ ես 

Ձեռքըս մեկնեցի կրակի բոցին`

Կարծելով, թե դա լաչակն է իմ մոր,

Կարմի՜ր լաչակը,- 

Այդ պահից մինչև երեկ իրիկուն,

Երբ...

Սակայն արժե՞ 

Աղ ցանել վերքին... 

18.XII.1959թ.

Թիֆլիս

(«Ականջդ բեր ասեմ» շարքից)