Դու հեռվից ես հարազատ
Միևնույն է, թե հիմա որտեղ ես մաշում
Քո կոշիկները նրբին և քո սիրտը ժանտ,
Իսկ ես այն օրն եմ միայն անմոռաց հիշում,
Երբ սիրով եմ անվանել քեզ «իմ հարազատ»:
...մոռացել եմ ամեն բան, ինչ սիրտ է մաշում,
Ինչ կոպտորեն եզծում է պատկերդ գերող,
Ու մտքիս մեջ քեզ նորից անեղծ եմ հիշում,
Որ մտովին քեզ շոյեմ սիրող ձեռքերով:
Բայց մոտիկից, ես գիտե՛մ, ո~ղջը կցնդի,
ողջն անիմաստ կդառնա խաղով քո հիմա,-
Դու հեռվի~ց ես հարազատ սիրող իմ սրտին,
Ես պատրաստ եմ լոկ հեռվու՛մ ապրել քեզ համար...
Գիտեմ` այստե՛ղ, ինչ – որ տեղ ինձ մոտ են մաշվում
Քո կոշիկները նրբին և քո սիրտը ժանտ,
Բայց և գիտեմ ... ու հեռվու՛մ, հեռվի~ց եմ հաշվում
Քեզ վերստի՛ն սիրելի, նորից հարազա՛տ...
(«Նույն Ճամփով» շարքից)