ԵՍ ԱՅՆՊԵՍ ՀԵՇՏ ԷԻ ՏԱՐՎՈՒՄ

Ես այնպես հեշտ էի տարվում, 

Ես այնպես հեշտ էի վառվում,- 

Իմ թելած ասեղի վրա 

Հուլունքի պես էին շարվում։ 

Եվ հանկարծ... ես՝ վաղո՜ւց հանգած,

Վառվեցի և ի՜նչ - քո սառցից... 

Հե՜յ գիտի. ծովերից անցա 

Ու հանկարծ... խեղդվեցի առվում։

17.III.1956թ. Մոսկվա

(«Նույն Ճամփով» շարքից)