ՎԵՐՆԱԳԻՐԸ ՎԵՐՋՈՒՄ I

 

Ճանապարհների փոշիների մեջ

Դնում են կնիք նախարարական,

Մի կնիք,

Որին հաշվի չի առնում

Լոկ օրինազանց - քրեագործ քամին...

Սրտի տրոփ ու բաբախ են բաշխում

Մայթերին անկյանք...

Վստահություն են ներշնչում հողին,

Ա՛յն վաղընջական - հինավուրց հողին,

Որ չի կորցնի վստահությունը...

-Այդ... իմ քայլե՜րն են:

18.XII.1959թ.

Թիֆլիս