ՊԱՀ ԿԱՍԿԱԾԻ

Թե իսկապես հավատացած ես լինեի,

Որ իմ երգը ձեզ կարող է օգուտ բերել,

Ձեզ երգերով բանակի՜ պես կզինեի:

Բայց ի՞նչ օգուտ՝ նստել ինչ-որ երգեր գրել:

Ի՜նչ է երգը. ցաված հոգու մխիթարանք...

Տեղ էլ հասնի՝ չկատարվող ապսպըրանք...

Վալերյանի երկու կաթիլ պղտոր հեղուկ...

Թե խայթում է՝ իր իսկ խայթից սատկող մեղու...

Իսկ թե երգը մինչև անգամ զենք է դառնում,

Ո՞ւր է ձեռքը, որ ինքնակամ զենք է բռնում...

20.IV.1957թ.

Մոսկվա

(«ԱՍՏԾՈ ՔԱՐՏՈՒՂԱՐԸ» շարքից)