Բարև

 

-Բարև,-

Մեկ հատիկ այս բա՛ռն եմ ասում՝

Կնքված անձնագիր ցույց տալու նման,

Կենսագրություն պատմելու նման,

Կամ՝ հարցաթերթիկ լրացնելու պես:

Եվ կուզենայի՛,

Շա՜տ կուզենայի,

Որ այս բառն իրոք դառնար անձնագիր

Աշխարհու՛մ համայն

Ամենքի՛ համար:

Եվ կուզենայի՛,

Շա՜տ կուզենայի,

Որ նմանապես այս բառը լիներ

Նոր և իրական մի «Բացվի՛ր Սեզամ»:

-Բարև՛,-

Ասեիր գնացքին,

Նավին

Կամ օդանավին

Ու ներս մտնեիր.

«Բարևդ» իբրև տոմսակ ընդունվեր:

-Բարև՛,-

Ասեիր կնոջն անծանոթ,

Ու նա քեզ սիրեր հենց նու՛յն վայրկյանին:

Կամ ներումնահայաց ժպիտով ասեր,

Թե բարևե՜լ են քեզանից առաջ:

-Բարև՛,-

Ասեիր, և պարզ երկինքը

Իսկույն անձրևեր, եթե պետք է դա:

-Բարև՛,-

Ասեիր լռակյաց հողին,

Եվ նա ծլարկեր ու հասկավորվեր:

-Բարև՛,-

Ասեիր մահի՛ն էլ անգամ,

Եվ նա հասկանար, որ քեզ մոտ գալով

Ինքը շտապե՛լ, շա՜տ է շտապել…

-Բարևը- դառնար իրական ու նոր մի ….. «Բացվի՛ր Սեզամ»:

Եվ այն ժամանակ եթե արջին էլ ասեիր 

-Բարև՛,-

Նա էլ միգուցե հենց նույն վայրկրանին

Խաղալիք դառնար մեր մանկան համար,

Եվ մի այնպիսի կարգին խաղալիք,

Որ ո՛չ լարվում է, ո՛չ էլ հասարակ բանից փչանում:

Այսպես է օձը՝ ծերերի ձեռքին ձեռնափայտ դառնար,

Կոկորդիլոսը դառնար պահարան խաղալիքների,

Կախարան դառնար եղջերուն վայրի,

Եվ փոթորիկը՝ բեմի պարախումբ,

Մարդն էլ՝ Մա՛րդ իրոք…

Անկարելի բան աշխարհում չկա՜.

Եթե աշխարհում իշխում է բարին,

Որ մեր բերանում դարձել է 

-Բարև՛.

ՈՒրեմն՝ անձնագիր ցույց տալու նման,

Կենսագրություն պատմելու նման

Կամ հարցաթերթիկ լրացնելու պես՝

-Բարև՛,-

Քե՛զ 

Ու

Ձեզ,

Ծանո՜թ-Անծանո՜թ իմ սիրելիներ:

Թող անկարելին դառնա կարելի

Աշխարհու՛մ համայն,

Ամենքի՛ս համար,

Դառնա կարելի վաղն ու հենց հիմա,

Դառնա կարելի մե՛կ բառով.

-Բարև՛…   ( շարքից)