ՔՈ ԽԱԿ ՍԵՐԸ ԵՎ ԻՄ ՀԱՍՈՒՆ ՏԱՆՋԱՆՔԸ…
Քո խակ սերը և իմ հասուն տանջանքը
Հանդիպեցին որպես երկու ուղևոր՝
Կյանքի ինչ-որ սակավամարդ կածանում
Եվ, ճարահատ, պիտի քայլեն միասին
Քո խակ սերը և իմ հասուն տանջանքը:
Ու երբ, հոգնած, մենք պառկում ենք, որ ննջենք,
Մինչև անգամ երբ պառկում ենք կողք-կողքի,
Ինչպես հայոց հեքիաթներում` մեր միջև
Լուռ դրվում է հեքիաթական թրի պես
Քո խակ սերը և իմ հասուն տանջանքը…
20.III.1959թ.
Մոսկվա
(«Նույն հասցեով» շարքից)
