ՉԿԱՍ ՈՒ ՉԵՍ ԼԻՆԵԼՈՒ

Դու չկա՛ս, չկա՛ս…

Եվ առավոտը 

Այնպես աղոտ է,

Ասես ցավոտ է:

…ու չե՜ս լինելու: 

Եվ հորիզոնն է փակվում իմ առջև:

Նրան փակում է ո՛չ ամպի ճոթը,

Այլ քո զգեստի ամպեղեն փո՜թը:

Դու չկա՛ս, չկա՜ս…

Եվ օդ է դարձել 

Այս համատարած անտեր կարոտը:

…ու չե՞ս լինելու:

Ու թվում է, թե լուցկի մոտեցնեմ՝

Պիտի բռընկի ինքը վառ օդը:

Դու չկա՛ս, չկա՜ս…

Ինչո՞ւ եմ սակայն քեզ զգում այնպե՛ս,

Այնպե՜ս եմ զգում, ինչպես երևի

Ոտից նոր զրկվածն զգում է ոտը,

Որ նո՛ւյնպես չկա

Ու չի՜ լինելու…

30.III.1959թ.

Մոսկվա

(«Նույն հասցեով» շարքից)