6
Եվ լռեցին նրանք ամիսներով
(Կորըստյան կսկիծը չուներ խոսքի կարիք)...
Ու մնային պիտի կարծես այդպես «խռով»,
Թե չլիներ դուստրը՝ փոքրիկ Մարին,
Որ ժպիտով անմեղ ու մանկորեն բարի,
Եվ միամիտ իր բյուր հարցումներով
Արծարծում էր խոսքի և զրույցի կարիք...
...
Կյանքը իրենն արավ. - Չանցած տարին
Անագորույն վերքը ծածկվեց սպիներով..
Комментариев нет:
Отправить комментарий